انحصار وراثت

محرومیت از ارث در قانون

محرومیت از ارث به زبان ساده یعنی مالک مال و اموال، یک یا چند نفر از ورثه ی خود را از دریافت ارث محروم کند. یعنی به هر دلیلی وی نمی خواهد که وراث از وی چیزی به ارث ببرند. اما در واقعیت قانون به طور مستقیم اجازه ی محرومیت از ارث را نمی دهد.   وقتی کسی باید از حقوق ارث محروم شود، شرایطی باید فراهم شود تا قرارداد مرتبط با این خویشاوندی لغو شود. اگر فرد به عنوان یکی از خویش نسب‌ها شناخته می‌شود، باید تصدیق شود که ارتباط خونی با این فرد وجود ندارد و او به اشتباه به عنوان خویش نسب مطرح شده است. از این‌رو، موضوع مرتبط با حقوق ارث چیزی نیست که به سادگی قابل اجرا باشد.

به زبان ساده‌تر، محرومیت از ارث به معنای لغو قوانین و روابط خویشاوندی است که باعث از بین رفتن حقوق ارث می‌شود. از آنجا که قانون در این باره مخالفت کرده است، حتی یک وکیل حقوقی با تجربه در تهران یا شهرستان نیز نمی‌تواند به صورت مستقیم در این زمینه فعالیت کند.

محرومیت از ارث در عمل

حتی بر اساس وصیت‌نامه، محرومیت از ارث امکان‌پذیر نیست. به طور ساده‌تر بیان کنیم، وصیت تملیکی تنها برای یک سوم اموال اعتبار دارد. بنابراین فرد متوفی تنها می‌تواند خود را از حداکثر یک سوم اموال محروم کند. اما موضوعی که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که متوفی می‌تواند با رضایت همه وراث، بیش از یک سوم اموال خود را در وصیت‌نامه مشخص کند.

در کلام ساده‌تر، وصیت تنها زمانی معتبر است که تمامی وراث به آن موافقت کنند. اگر یکی از وراث وصیت را رد کند، تنها یک سوم اموال مشخص شده در وصیت‌نامه اجرایی خواهد شد و بقیه باید از طریق ارث‌بری تعیین تکلیف شوند.

اما در عمل، تنها یک راه واقعی برای محرومیت از ارث وجود دارد. اگر پدری بتواند رابطه نسبی خود و فرزند خود را رد کند، می‌تواند فرزند خود را از ارث محروم کند. با اثبات اینکه فرد شناخته شده به عنوان فرزند او رابطه نسبی با او ندارد و عملاً فرزند او نمی‌باشد، فرد مورد نظر از ارث محروم می‌شود. این کار نیاز به ادله‌های قوی دارد و بهتر است قبل از هر اقدامی از یک وکیل مجرب در این زمینه کمک گرفته شود.